Yellow Heart
English | Nederlands
Melle met a lot of people he learned from in ways of consciousness and life experience in his three months in Costa Rica. Our international team shares its experiences with one another and we all benefit from that cultural exchange.
Lucie & Melle sawing up Tamarindo del Monte at the shipyard in Cocoroca, Punta Morales.
This morning I found myself milling a yellowheart tree on a south face of a mountain in Costa Rica. Up above me were two Oropendula birds singing their incredible song. Not far away the river could be heard were we had swum in the morning with the first light. The weather was exceptionally good so one could have a panoramic view from the mountain. Over the canopy of the tropical rainforest I could see the lowlands around the coast as a landmap. It was a very strong moment that felt like an epiphany to me.
I was not the only one in this oasis of beauty. Our team for this expedition consisted of a diverse amazing group op people. First there was Lynx, world class woodcarver with nature as his atelier and co-founder of the project. Lynx had brought us up here and because he had lived here for six years he knew the region as his backyard. There was Pria, the Canadian riverboat captain, guided by her dog Moose that adepts very well to the Pura Vida in Costa Rica.
Luke & Melle unloading heavy Tubu posts from Monteverde. These non-native trees were removed by our team, in exchange for our work the home-owner donated this wood!
Melle & Lynx milling the keel of Ceiba using only the Alaskan Chainsaw mill.
There was Finn from the remote Canadian peninsula of Nova Scotia. Finn is a sailor to the bone and you can find him most of the year sailing around in de cold waters of Antarctica. There was Anthony, the eager guy from Miami that came here two years ago and lost his heart to the nature and a girl from the region.
There was Maggie, the Canadian lady from down the road where the shipyard is. Retired she is now, she worked for 27 years as a prison guard in prisons all over Canada, which makes for some amazing stories. The two brothers Steve and Bill that grew up in India more than 60 years ago were the last ones to join the group. Having spent their lives living and working under the tropical sun they seem very much at home here.
Finally there was me. I had been with the project for almost three months and a had learned a lot from all of these people. In two weeks I would head home to Holland to graduate beginning of the summer from my boatbuilding course.
At the time of this writing I am sitting in the car that will bring us down to the shipyard after three days. I am listening to the two brothers that sing Hindi songs from their youth and it makes me dream about a time that's for my generation long forgotten.
At the same time I think about myself in 40 years and I hope I will have learned as much as they do.
“What does milling yellowheart in a tropical rainforest have to do with building a carbon neutral cargo vessel you ask me?”
What does milling yellowheart in a tropical rainforest have to do with building a carbon neutral cargo vessel you ask me?
After my time with the project I can see that it makes perfect sense and the best way to find out why is to join the project and see for yourself.
I want to thank everyone for all that I have learned over the past months and for working on a bright future.
This project is funded entirely by people like you investing in our company. Learn more about purchasing shares today & help #SeaShippingChange.
Thank you so much for all your hard work, Mel.
We miss you here at the astillero and hope to see you back here one day soon!
Geel Hart
Melle met a lot of people he learned from in ways of consciousness and life experience in his three months in Costa Rica. Our international team shares its experiences with one another and we all benefit from that cultural exchange.
Vanmorgen bevond ik me op een zuidhelling in Costa Rica terwijl ik een Geelhart boom tot planken zaagde. Boven me zongen twee Oropendula vogels hun prachtige en fascinerende lied. In het dal kon ik de rivier horen waar we met het eerste licht een duik hadden genomen.
Het zicht was uitzonderlijk goed en over de toppen van het regenwoud kon ik het laagland en de kust zien alsof ik naar een kaart keek. Het was een erg sterk moment dat als een openbaring voelde.
Ik was niet de enige in deze oasis van schoonheid. Ons team voor deze expeditie bestond uit een kleurrijke groep individuen. Ten eerste was er Lynx, een houtkunstenaar van wereldfaam met de natuur als atelier. Lynx had ons de berg op meegenomen en omdat hij hier zes jaar had gewoond kende hij de omgeving als zijn broekzak. Er was Pria, de Canadese pontkapitein, vergezeld door haar hond Moose die prima gedijde bij het Costa Ricaanse motto 'Pura Vida'.
Er was Finn, afkomstig van het Canadese schiereiland Nova Scotia. Finn is een zeiler in hart en nieren en hij spendeert het meest van zijn tijd zeilend in de koude wateren van Antarctica. Er was Anthony, de leergierige jongen uit Miami die twee jaar geleden deze regio kwam verkennen en verliefd werd op de natuur en op een meisje uit het dorp.
Er was Maggie, de Canadese dame die om de hoek woont van de werf. Voor ze twee jaar geleden met pensioen ging werkte ze 27 jaar als cipier in gevangenissen door heel Canada en daar zijn heel wat verhalen ontstaan.
De twee broers Steve en Bill die opgroeiden in India meer dan 60 jaar geleden waren de laatsten die zich bij de groep hadden gevoegd. Beiden werkten en woonden ze in de uithoeken van de wereld en ze lijken erg thuis in deze omgeving. Tenslotte was ik er. Ik was bijna drie maanden deel geweest van het project en had een hoop geleerd van al deze mensen.
In twee weken zou iik koers zetten naar huis, naar Nederland, om mijn opleiding bootbouw af te ronden.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de auto die ons na drie dagen terug naar de werf brengt.
Ik luister naar de twee broers die Hindi kinderliedjes zingen uit hun jeugd en ik droom weg, denkend aan een voorbije tijd die mijn generatie nooit zal kennen.
Tegelijkertijd probeer ik me mijzelf over 40 jaar voor te stellen en hoop ik dat ik dan net zoveel geleerd heb als deze twee broers.
“Je vraagt me wat het zagen van Geelhart in het tropische regenwoud te maken heeft met het bouwen van een co2-neutraal vrachtschip?”
Je vraagt me wat het zagen van Geelhart in het tropische regenwoud te maken heeft met het bouwen van een co2-neutraal vrachtschip?
Na mijn tijd op de werf zie ik in dat het volkomen logisch is, en ik denk dat de beste manier om dat te begrijpen is, is door je bij het project te voegen en het met eigen ogen te zien.
Dank aan iedereen voor alles wat ik heb geleerd en voor het bouwen aan een mooie toekomst.
This project is funded entirely by people like you investing in our company. Learn more about purchasing shares today & help #SeaShippingChange.
